Verzuring betekent
letterlijk 'het zuurder worden van iets'. Het woord verzuring wordt vaak gebruikt in het kader
van milieuvervuiling en de zure regen, maar wat ook erg belangrijk is, is de
balans van zuur en base (alkalisch) in ons lichaam. Het ligt voor de hand,
maar er zijn nog maar heel weinig wetenschappers die de studies van het
organisch evenwicht van zuur-base van ons lichaam onder de knie hebben.
Verzuring of Acidose - de medische term betekent een te hoog zuurgehalte van
het bloed door ophoping van zuur in het bloed of verdwijnen van bicarbonaat
uit het bloed (metabole acidose) of door ophoping van kooldioxide in het
bloed als gevolg van een slechte longfunctie of langzame ademhaling (respiratoire acidose)
- is dus geen alternatief begrip en wordt gewoon in alle medische handboeken zoals Merck Manual
vermeld. Helaas wordt er door de reguliere en complementaire geneeskunde te
weinig aandacht aan dit kardinale problematiek geschonken en daarom wordt het
belang van uitgebalanceerde zuur-base evenwicht niet op de juiste waarde door
specialisten en medici ingeschat.
We weten dat de verzuring van bodem of water een gevolg
is van de uitstoot
- een verzamelnaam voor stikstofmonoxide
en stikstofdioxide - ammoniak
en organische stoffen. Deze verzurende stoffen komen via lucht of water in de grond terecht.
Ze tasten dus rivieren, meren en water en uiteindelijk mens en dier en de
planten aan door hogere zuur- en aluminiumconcentraties. De stoffen dringen
via bladeren en wortels in planten en bomen, waardoor deze vatbaar zijn voor
ziekten. De te hoge concentraties nitraat in het drinkwater en in de grond
is zeer schadelijk voor mens en dier en de vegetatie.
Eiwitten gaan klonteren in een zure vloeistof. Omdat het bloed veel eiwitten bevat doet het lichaam er alles aan om de pH van het bloed neutraal te houden (pH = 7), dit is de zgn. zuur-basen balans. Het neutraal houden van de pH van het bloed doet het lichaam
o.a. met mineralen. Bevat voeding te weinig mineralen en vitamines dan worden deze onttrokken aan de zgn. basendepots (haarbodem, tanden, botten en weefsels).
Zuren en basen zijn feitelijk elkaars
tegenpool. Afzonderlijk zijn ze giftig, tezamen neutraliseren zij
elkaar. Een overschot aan zuren levert moeilijkheden op, omdat zij
alleen door (alkalische) basen onschadelijk kunnen worden gemaakt.
Te veel basen geven nooit problemen, omdat zij zich binden aan het
koolzuur wat wij uitademen. Onze bloed is van nature alkalisch en
het lichaam zal ook altijd proberen dit zo te houden. Dreigt dit mis
te gaan, dan spreekt men van bloed acidose, een dodelijke zaak,
waartegen het organisme onmiddellijk aan de noodrem trekt. Er worden
dan zogenaamde "noodbasen" vervaardigd uit eiwitten die
toevallig voorhanden zijn, ook uit onze eigen weefsels.
Het nadeel van deze extra
eiwitverbranding is dat zich opnieuw zuren vormen. Uiteindelijk
plegen de zuuroverschotten (urinezuren) aanslagen op ons organisme.
Ook suikerziekte jicht en reuma worden voor een groot deel door deze
vorm van acidose veroorzaakt. Weefsels raken aangetast, degenereren en
functioneren steeds slechter. Men komt in een vicieuze cirkel terecht.
Gevolgen
Een goede zuurgraad in het
lichaam is één van de meest kritische factoren of voor een goede gezondheid.
Tijdens de stofwisseling worden voortdurend zure eindproducten gevormd. Kleine
schommelingen in de pH-waarde kunnen drastische veranderingen van het
metabolisme in de cellen tot gevolg hebben en zo storingen veroorzaken.
Het is dus van het grootste belang dat
de pH waarde van ons bloed stabiel blijft, een pH waarde van 7,2 in plaats van
7,4 heeft de dood tot gevolg. Ons lichaam kent gelukkig vele manieren om een
afwijkende pH te voorkomen waarbij de longen en de nieren een belangrijke rol
spelen.
Vele ziektes (met name
auto-immuunziektes oftewel chronische ziektes) worden door het verkeerd functioneren
van je eigen afweersysteem veroorzaakt. Vergelijk een leger die eigen leger
aanvalt omdat zij niet herkennen wie de vijanden en hun eigen
soldaten zijn, omdat zij bij voorbeeld dezelfde tenue hebben of
de houding hebben alsof zij de vijanden zijn etc etc. Hoe komt
het dat het immuunsysteem niet herkennen wat goed en slecht is?
Volgens de nieuwste inzichten en studies prolifereert het
immuunsysteem door te zure milieu in ons lichaam met name in ons
darmstelsel, omdat ons lichaam in het algemeen met name onze
darmflora het beste functioneren in een gebalanceerde zuur-base
milieu; de verhouding tussen base- en zuurvormende voedingsmiddelen
zou ongeveer op 75% - 25% moeten liggen maar helaas is het
omgekeerde vaker het geval, met alle gevolgen van dien ...In een
zuurmilieu functioneren onze goede darmbacteriën (minimaal 500
soorten en in aantal 10¹4 bacteriën, 10 x zoveel dan onze menselijke
cellen ) die voor de opname van onze voedingsstoffen regelen en voor
75% ons immuunsysteem bepalen, veel slechter. Het zorgt o.a. voor de
ontsporing van het immuunsysteem, waardoor chronische ziektes
waaronder allergie het gevolg is.
Bevat je voeding gedurende langere tijd onvoldoende mineralen en vitamines
(althans te weinig opgenomen), dan worden zoveel voedingsstoffen uit uw lichaam onttrokken dat het lichaam ziek wordt. In eerste instantie worden mineralen onttrokken aan weefsels, botten, tanden en de haarbodem.
De eerste symptomen zijn o.a. cariës, haaruitval,
allergie, huidklachten, vermoeidheid, migraine etc. Indien er nog meer mineralen aan het lichaam onttrokken worden ontstaan ernstigere ziektes.
Voeding en
pH
De Zweedse
biochemicus prof. dr. Ragnar Berg (1875 - 1956) mag beschouwd worden als de
grondlegger van de kennis van het zuur-base evenwicht in de voeding. Hij
ontwikkelde een theorie over de optimale verhouding tussen de hoeveelheid
voedsel met een zuren-overschot en met een basen-overschot.
Ragnar Berg ging
uit van het feit dat metalen oxideren wanneer ze in water met zuurstof in
aanraking komen. De metalen vormen door deze oxidatie basen, terwijl
niet-metalen dan zuren vormen. Vervolgens kwantificeerde Ragnar Berg de effecten
daarvan in voeding.
De vrije zuren
zoals appelzuur, citroenzuur, melkzuur en ascorbinezuur uit voeding hebben
weinig of geen invloed op de zuur-base balans. Alle zuur smakende producten
hebben een basenoverschot.
In eerste instantie wordt de pH van de urine lager om het zuur uit het lichaam te krijgen. Krijgt het lichaam gedurende langere tijd onvoldoende mineralen, dan
verzuurt het bloed.
Op de lange termijn leidt een tekort aan voedingsstoffen tot diverse ziektes. Hieronder is in een tabel weergegeven in welke volgorde mineralen aan het lichaam worden onttrokken om een tekort aan voedingsstoffen in de voeding te compenseren.
Tekort aan mineralen leidt tot:
|
0-5 jaar
|
|
5-29 jaar
|
|
30-40 jaar
|
|
50-59 jaar
|
|
60 jaar en meer
|
Alle mineralen-voorraden zijn gevuld.
|
|
Mineralen onttrokken aan de haarbodem en de melktanden.
|
|
Bloedvaten, kraakbeen en gewrichten zijn gedeminerali-seerd, en de klierwerking is verstoord
|
|
Huid en nagels zijn gedeminera-liseerd en klieren zijn verbrand door zuren.
|
|
Beendergestel en gebit gedeminera-liseerd, klieren werken niet meer, hersenfuncties worden verstoord.
Gevolgen:
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
Lichaam is vrij van zuren en gifstoffen
|
|
Lusteloosheid, Uitputting, Haaruitval, Cariës, Verstopping, Diarree, Huiduitslag, Acné, Cellulitis, Koude of zweet voeten,
Hoofdpijn, Migraine, Wit aangeslagen tong, Geen eetlust, Vraatzucht, Hyperactiviteit, Maagzuur
|
|
Allopecia Areata, Pigmentvlekken, Allergie, Aambeien, Arteriosclerose, Hoge Cholesterol, Hoge bloeddruk, Verstoring v.d. bloedsomloop
Spataders, Artritis, Artrose, Aandoeningen v.d. tussenwervel-schijven,
Reuma, Jicht, Spierspanning, Kramp
|
|
Ouderdomsvlekken, Botontkalking, hartinfarct, Klierziektes, Maag/darmziektes
Alvleesklier-stoornissen, Open been, Leverbeschadiging, Nier- en galstenen
|
|
Parkinson, Alzheimer, Beroerte, Grijze staar, Groene staar, Oorsuizingen, Gehoorproblemen
| | | |
Bij het onttrekken van mineralen uit de lichaamsweefsels ontstaan afvalstoffen, slakken genaamd. Deze slakken worden opgeslagen in de weefsels en hieruit verwijderd als het lichaam voldoende mineralen en water binnen krijgt. Een langdurig tekort aan mineralen heeft tot gevolg dat slakken in de weefsels opgeslagen blijven en hier de celstofwisseling belemmeren. Zo komt het lichaam in een neerwaartse spiraal van steeds verdere verzuring.
Opmerking: Het verzuren van het lichaam leidt niet tot alle hieronder genoemde symptomen. Ieder lichaam is anders en iedereen heeft andere lichamelijke zwaktes. Zo kan de een snel hoofdpijn of migraine ontwikkelen terwijl een ander bijvoorbeeld gevoeliger is voor tandbederf.